Terapia psychologiczna dzieci i młodzieży
Jeśli niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka, jego_jej problemy w nauce, masz wątpliwości co do jego prawidłowego rozwoju, to zalecamy wizytę u psychologa. Mogą to być symptomy nieradzenia sobie z sytuacją lub problemów w adaptacji, które często wynikają ze zmian zachodzących w życiu dziecka. Wydarzenia takie jak śmierć kogoś bliskiego, rozwód rodziców, wypadek, zmiana szkoły, czy przeprowadzka mogą okazać się trudniejsze, niż się wydaje. Rozmowa z psychologiem może być cennym wsparciem i pomocą, jakiej młoda osoba potrzebuje.
Przyjdź i porozmawiaj z psychologiem_żką, jeżeli uważasz, że Twoje dziecko:
– ma trudności w radzeniu sobie z emocjami, lękiem czy zawstydzeniem, bywa agresywne, wyładowuje swoja złość na rówieśnikach czy rodzicach,
– nie radzi sobie z nauką i przyswajaniem wiedzy odpowiedniej do jego wieku,
– ma trudności w nawiązywaniu kontaktów i przyjaźni z rówieśnikami, nie radzi sobie w kontaktach społecznych,
– ma trudności z zachowaniem, używa wulgaryzmów, celowo drażni rówieśników i opiekunów,
– otrzymujesz ze szkoły czy przedszkola uwagi związane z zachowaniem dziecka,
– po prostu masz wątpliwości i chciałabyś skonsultować się z psychologiem.
Terapia pedagogiczna
Metody terapii pedagogicznej o charakterze psychopedagogicznym, profilaktycznym i medycznym mają na celu stworzenie, głównie dzieciom i młodzieży (choć równie dobrze sprawdzają się w pracy z dorosłymi), możliwości wszechstronnego rozwoju, wygaszania negatywnych odruchów, kształtowania prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy oraz zdolności praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami w funkcjonowaniu społecznym.
LOREM – to propozycja terapii dla dzieci i młodzieży opracowana i prowadzona przez Bibiannę Pozorską – terapeutkę zajęciową, pedagożkę opiekuńczą od wielu lat aktywnie pracującą z dziećmi, młodzieżą oraz ich opiekunami.
To kreatywny model pedagogicznej pracy terapeutycznej z dziećmi, młodzieżą oraz dorosłymi, wykorzystujący kompilację elementów różnych metod z zakresu terapii i pomocy pedagogicznej.
Zajęcia mają charakter indywidualny (bądź grupowy – grupy do max 3 osób). Techniki sesji są elastycznie dobierane do nastroju oraz potrzeb uczestnika terapii. Podczas pracy korzystam z elementów m.in: terapii pedagogicznej, emocjonalnej pomocy pedagogicznej, terapii zajęciowej, relaksacji, ćwiczeń oddechowych, socjoterapii – zajęć intrapersonalnych, treningu funkcjonowania w grupie, ergoterapii, arteterapii.
Zapraszamy na wizytę jeśli zauważasz u swojego dziecka, nastolatka:
– obniżoną sprawność manualną, – trudności w przyswajaniu materiału, – zaburzenia emocjonalne, – problemy w relacjach z rówieśnikami, – obniżoną samoocenę, – obniżoną motywację do działania, – zaburzenia koncentracji,
– nadpobudliwość.
Rodzice/opiekunowie najlepiej znają swoje dzieci, dobrze radzą sobie z różnymi kłopotami, które pojawiają się wraz z rozwojem dziecka. Bywa jednak też tak, że mimo ogromnych starań oraz zaangażowania, trudności w relacji rodzic-dziecko narastają, a wzburzone emocje utrudniają znalezieniu skutecznego rozwiązania.
Impulsem do sięgnięcia po specjalistyczną pomoc mogą być zmiany wynikające z dorastania dziecka, trudności w komunikacji między rodzicami i dzieckiem, niepokój rodziców związany z pogorszeniem samopoczucia dziecka, podejmowanie przez nie nieadekwatnych do wieku lub destrukcyjnych zachowań, zmiana sytuacji życiowej rodziny.
Wówczas pomocne okazują się konsultacje ze specjalistą_ką, którzy wykorzystując współczesną wiedzę pedagogiczną i psychologiczną, mogą pomóc rodzinie znaleźć właściwą drogę do wyjścia z impasu.
Konsultacje wychowawcze skierowane są do rodziców, którzy:
Głównym celem konsultacji jest omówienie z rodzicami doświadczanych trudności w relacji z dzieckiem i wspólne poszukiwanie rozwiązań. Podczas konsultacji rodzice mogą uzyskać wskazówki jak reagować, gdy dziecko dystansuje się, tracą z nim kontakt, doświadcza silnego lęku, ma napady agresji, trudności adaptacyjne w szkole, buntuje się, nie słucha poleceń, „jest w swoim świecie”.
Specjalista_ka pomoże również w rozumieniu, dlaczego rodzicowi trudno inaczej reagować na zachowanie dziecka. Jak jego postawa, doświadczenia życiowe, emocje mogą wpływać na funkcjonowanie i zachowanie dziecka.